جهان در سال ۱۹۷۹م(۱۳۵۷ش) وقوع انقلابی را در ایران به نظاره نشست که در نوع خود بی‌نظیر و متفاوت از سایر انقلاب‌های رخ داده در سایر کشورهای جهان بود.
از سال ۱۷۸۳ تا ۱۹۷۹م هفت انقلاب مهم و تاثیرگذار، جهان را تحت‌الشعاع اندیشه‌های خود قرار دادند:«سال ۱۷۸۳م انقلاب آمریکا، ۱۷۸۹م انقلاب کبیر فرانسه، ۱۹۱۷م انقلاب اکتبر روسیه، ۱۹۴۹م انقلاب چین و ۱۹۵۸م انقلاب کوبا و در سال ۱۹۷۹م همزمان با انقلاب اسلامی ایران، انقلاب نیکاراگوئه». اما انقلاب اسلامی ایران، در واقع پویاترین و مردمی‌ترین انقلاب، در میان انقلاب‌های دیگر به شمار می‌آید. انقلابی مردمی با رویکردی دینی، تحت محوریت ایدئولوژی اسلامی و با هدف برپایی حکومتی به دور از حاکمیت غیر خدایی، آزاد و مستقل از سلطه هرگونه نظام حکومتی مادی و در نهایت در تلاش برای مبارزه با محو مظاهر استکبار جهانی و استقرار حکومت صالحه به رهبری امام عصر(عج).
طی ۳۱ سال پس از وقوع انقلاب اسلامی، از جمله اصطلاحاتی که به وفور در ادبیات انقلابی ایرانیان متداول بوده، اصطلاح «استکبار جهانی» و تلاش برای مبارزه و نفی آن بوده است. اصطلاحی که وجود خارجی آن شاید هنوز برای برخی با این شک و تردید همراه بوده که آیا پدیده‌ای به نام «استکبار جهانی» وجود خارجی دارد؟ یا این اصطلاح ناشی از احساسات و دشمنی با کشورهای غیر هم‌فکر با اندیشه‌های انقلاب اسلامی می‌باشد؟
در این نوشتار بر آن هستیم تا این اصطلاح را مورد واکاوی قرار داده و توهم یا حقیقی‌بودن آنرا مورد بررسی قرار دهیم.
استکبار جهانی
* مفهوم استکبار و استکبار جهانی
استکبار از نظر لغوی از ریشه «کبر» می‌باشد؛ این واژه در لغت به معنای خودبزرگ‌بینی و بزرگی خود را به رخ دیگران کشیدن، برترى‌خواهى، تکبّر، امتناع از پذیرش حق از روى عناد و گردن کشی کردن است. از نظر اصطلاحی، استکبار به سلطه‌جویی، استعمار و استثمار نزدیکی بیشتری دارد.(۱)
صفت استکبار می‌تواند در مورد یک شخص، اشخاص، گروه یا دولت صادق باشد. در واقع استکبار یعنی اینکه یک شخص، یک گروه یا یک کشور، خود را فراتر از حق دانسته و عملکرد و خواسته‌های خویش را معیار حق قرار دهد و برای حق و حقوق و خواسته‌های دیگران ارزش و اعتباری قائل نباشد.
